Erkekler birçok kez gider. Kadınlar bir kez… Sözler erkeklerin ağzından çabucak çıkar, beklemeden. Kadınlar bekleyip, içlerini ezip ezip bir tek kez söyler: “Bitti! ” Bir kadın bir adamı gerçekten bittiğinde terk eder.Sonra ne söylesen nehir akmaz geri doğru.Nehirler geri akıtılıyorsa… Hiç gerçekten konuşulmaz artık. Hiç gerçekten gülünmez. Hayat, yaşamanın bir kötü taklidi gibi gelir geçer; değmeden, deşmeden. “Böyleymiş demek,” dersin, “hayat böyle bir yermiş demek ki.” Kendi kendini ikna edersin: “Böyle de yaşanıyor işte.” Bir gün ne tükeniyor, kimse bilemez. Kadınlarda hikâyeler,bazen hiç kavgasız, gürültüsüz bitiverir. O zaman işte, ölümlü olduğunu hatırlarsan eğer, gitmen gerekir.