Benjamin’in söylediklerinde ve yazdıklarında düşünce, sanki masıl ve çocuk kitaplarının vaatlerini -kaba bir olgunlukla reddetmek yerine -olduğu gibi alıyor ve böylece bu vaatlerin gerçekleşmesi anlaşılır oluyordu. onunla ilgili bilgi edinen herkes, tıpkı kilitli kapıların çatlaklarından noel ağacının ışığını gören bir çocuk gibi hissederdi kendini. Ama bu ışık aynı zamanda aklın ışığı olarak, gerçeğin güçsüz aksini değil, bizzat kendisini vaat ediyordu. Benjamin’in düşünce sistemi yoktan yaratmak değil, var olandan kucak dolusu armağan vermekti… 1940 yılının sonbaharında, New York’ta ölüm haberini aldığımda, gerçekten ve kelimenin tam anlamıyla, büyük bir eserin yarım kalmasına neden olan bu ölümün, felsefeyi hayal edebilecek en iyi şeyden yoksun bıraktığını hissettim. 23. yüzyılın en önemli düşünürlerinden Adorno’nun kaleminden ünlü yazar, düşünür ve kültür tarihçisi Walter Benjamin.