Anadolu’nun bilinmeyen bir yerinde, gün geçtikçe kuruyan bir göl… Kaderini asırlardır pembe-kırmızı yanıp sönen tuz kristalleriyle kaplı bu göle bağlamış köy insanları… Onların tüm umutlarını tekelinde tutan bir şirket… Bataklıkta mikroorganizmaları inceleyen heyecanlı bir akademisyen… Şartların kontrolü ele almaya zorladığı bir kadın… Hayatı tuz yanığı hatıralara dönmüş yüzler… Ve geçmişin kanlı hesaplarıyla şekillenen bir cinayet planı… İlk romanı Devridaim’le Orhan Kemal Roman Armağanı’nın ve Turgut Özakman İlk Roman Ödülü’nün sahibi olan Ezgi Tanergeç, üçüncü kitabı Tuzlu Yüz’de insanı emek ve doğal kaynaklar odağında ele alıyor. Bir ailenin vicdanıyla bir köyün alınterinin aynı yazgıda buluştuğu romanda, gündelik hayatın küçük ayrıntılarından tuzun beyazı kadar yakıcı gerçeklere uzanan kurgusuyla, hem insan ruhunun çatlaklarını hem de köylünün emeğinin nasıl hoyratça sömürüldüğünü gözler önüne seriyor. Tuzlu Yüz; yakıcı, sarsıcı ve unutulmaz bir roman. “…gölün ufuktaki sınırı, göğün parlak mavisine karışıyordu. Göl nerede başlar nerede biterdi, gölden sonra var mıydı bir durak, yoksa gerçekten göründüğü gibi gölden sonra gök mü başlardı? Bilmezdi köylüler…”