Bu kitap, Türkçede belirtme durumunun nesne konumunda iki farklı biçimbirimle {+(y)I} ve {+Ø}) kodlanması üzerine yürütülmüştür. Çalışmanın temel amacı, {+(y)I} tözlü biçimbiriminin sözdizimsel değil, anlamsal bir işlev taşıdığını ve asıl belirtme biçimbiriminin{+Ø} tözsüz olarak gerçekleşen biçimbirim olduğunu savunmaktır. Kitapda, tözlü ve tözsüz belirtme biçimbirimlerinin hangi söylem ve bağlamlarda belirliliği veya belirsizliği kodladığı analiz edilmiştir. Belirlilik, belirsizlik, gönderimsellik ve özgüllük kavramları kuramsal çerçevede ayrıntılı biçimde açıklanmış; bu kavramların birbirleriyle ilişkisi çözümlenmiştir. Dilsel düzlemler arasında biçimbilim, sözdizim, anlambilim ve edimbilim etkileşimi dikkate alınarak, belirlilik kategorisinin Türkçede nasıl kodlandığı betimlenmiştir. Sonuç olarak Türkçede belirtme durumunun dilbilgisel ve anlamsal düzeyde yeniden tanımlanması gerektiği ortaya konmuştur.