Tuhafara’yı gördün mü? O mavi gök geyiğini Yer bakarsan ağaçtır Geyik ki yürüyen bir ağaç değil mi? Tuhafara her şeyin başladığı O aykırı ayrılık ormanı değil mi? Ve ceviz ağaçları suyun kaydedicileri Ah toprak annelerin annesi Taşıyıp da tekrardan mürekkep, Bunca kaba yükü, Atıp durur o diri yürek yine de inceliğe İşte bunlar Tuhafara’da başladı Hep Tuhafara’da bitti aynı anda belki de Zaman yanılsamasında Yeşil, mavi ve kara burada birleşti Yaşamak orda denizde su içmek, Akşam hüznü tenine, Bir damla gözyaşına banmak zorun ekmeğini, Tuhaftır, kimse görmez birbirini bu kalabalıkta, Kimsesizdir herkes, Bu avuntu sokağında, Lal şehirlerde lafaza, Körler çarşısında fenerdir…