1976-1980 yılları, Kurtuluş’un gelişme/kitleselleşme ve devrimci atılım dönemiydi. Amaç, araç ve ihtiyaç diyalektiği doğrultusunda siyasal ve örgütsel adımlar bu dönemde atıldı. Bu bağlamda kamulaştırma eylemleri ve eğitim çalışmaları yapıldı. Kitle yayın organı olarak haftalık Kurtuluş Gazetesi çıkarıldı. Siyasal faaliyetler “Siyasal Kampanyalar” şeklinde yapılmaya başlandı. Belirlenmiş bir model üzerinden Kurtuluş Örgütü kuruldu. Kürdistan Seksiyonu oluşturuldu ve Kürt illerinde örgütlenildi. Demokratik kitle örgütlerinde ve sendikalarda çalışmalar yoğunlaştırıldı. Gençlik hareketine daha fazla önem verildi ve ayrı bir gençlik örgütü kuruldu. Kadın sorunu gündeme alındı. Ankara Devrimci Kadınlar Derneği (ADKD) kuruldu ve Demokrat Kadın dergisi çıkarıldı. Giderek artan faşist saldırılara ve katliamlara karşı antifaşist mücadeleye ağırlık verildi ve özel örgütlenmeler oluşturuldu. Sol içi şiddete karşı ilkeli bir tutum geliştirmeye ve sorunları ideolojik mücadele temelinde çözmeye çalışmasına karşın, ne yazık ki bu şiddete Kurtuluş’ta katıldı. Siyasal ve toplumsal sürecin seyrine uygun olarak her fırsatta, antifaşist, antiemperyalist, anti şovenist ve Kürdistan’da anti sömürgeci ilkeler temelinde eylem birlikleri kurulmaya çalışıldı. Kurtuluş’tan ilk bölünme bu dönemde ortaya çıktı ve Tekoşin grubu Kurtuluş’tan ayrıldı. Önemli öngörülerine rağmen Kurtuluş, diğer siyasal hareketler gibi 12 Eylül’e hazırlıksız yakalandı!