“Televizyon anlatım özelliklerine ilişkin olarak, Eflatun’un idealer alemini hatırlatır şekilde beyaz cama yansıyan bir idealar alemi kurgusu; kendine has bir metafiziğin takdimi hayatın gerçeğiyle örtüşüyormuş hissi yaratan ancak onun kurgusal bir simetrisi olarak ortaya çıkan anlatım tarzı kliplerdeki anlatım tarzını programlara yayarak gerçek hayatın kavrayışında benzeri bir parçalanma yaratması.Trajedi şahitliğinde “canlı-şimdi” duygusunu yaratmak için neredeyse olayın yaşanmasına izleyiciyi ortak etmeyi esas alan stratejiler sebebiyle, olup-biteni insani bağlamından kopartarak seyirlik görüntüler haline dönüştürmesi şeklinde tespitler yapabiliriz.”