Dil alanında yapmış olduğu çalışmalar nedeniyle Atatürk tarafından kendisine Dilmen soyadı verilen İbrahim Necmi, aynı zamanda hukukçu, gazeteci, siyasetçi ve tarihçidir. Vefat ettiği 1945 yılına kadar 12 yıl süreyle Türk Dil Kurumunda genel sekreterlik görevinde bulunmuş ve Atatürk’ün yakın mesai arkadaşı olarak Kurumun aldığı bütün kararlarda etkili bir isim olmuştur. Cumhuriyet’in ilanından itibaren yeni kurulan devletin eğitim-öğretim, Türk dili, Türk kültürü ve Türk tarihi sahasında izlediği temel politikaların hayata geçirilmesinde aktif rol oynamıştır. İbrahim Necmi’nin Tarih-i Edebiyyat Dersleri adlı eseri Galatasaray Mekteb-i Sultanisi’nde edebiyat öğretmenliği yaptığı dönemde kaleme aldığı ilk eserlerden biridir. İki cilt halinde tertip edilen eserin ilk cildinde XIII. yüzyıldan Tanzimat dönemine kadar Türk edebiyatı ele alınmıştır. Büyük çoğunlukla klasik Türk edebiyatı üzerinde durulan 1. ciltte önemli şair ve yazarların hayatı, edebi kişiliği ve eserleri dönemler halinde incelenmiştir. Kitabın 2. cildinde ise Tanzimat’tan Milli Edebiyat’a kadar gerçekleşen edebi hareketler analiz edilmiş ve bu edebi hareketlerin öncülerine yer verilmiştir. M. Fuat Köprülü’den sonra akademik bir zemine oturan edebiyat tarihçiliğimiz İsmail Habib Sevük, Agah Sırrı Levend, Vasfi Mahir Kocatürk, Ali Canip Yöntem gibi araştırmacıların çalışmaları ile gelişimini sürdürmüştür. İbrahim Necmi’nin eseri 20. yüzyıldaki ilk edebiyat tarihi kitaplarımızdan olması bakımından hayli önem arz etmektedir. Edebiyat tarihçiliğimizin zaman içerisindeki gelişimini yakından görmemizi sağlayan eser, araştırmacılar için önemli başvuru kaynaklarından biridir.