İslam gibi, üzerinde çokça araştırmalar yapılmış, genellikle yanlış anlaşılmış ve bazen de din tarihçileri tarafından son derece iptidaî bir din olmakla suçlanmış bir dinin farklı yönlerine dair genel bir bakış sunmak zor görünebilir. Bununla beraber, son yıllarda İslam’la ilgili bilimsel çalışmalar pek çok insanı kendisine çekmektedir. Bu çalışmalar, İslam dünyasındakiler kadar, Müslüman nüfusun gittikçe arttığı diğer bölgelerdeki siyasi gelişmeler tarafından da motive edilen çalışmalardır. Bu siyasi ve sosyolojik çalışmaların çoğunun, İslam’ın “manevi” değerleriyle çok az ilgili olduğunu belirtmeye gerek yoktur; bunun yerine bu çalışmalar, dinî otorite sorunlarından, çocukların Orta Çağ İslam toplumundaki konumlarına; Müslümanların Batı eğitim sistemine verdikleri cevaplardan, sufilerin değişen rolüne; Müslümanlığı seçme nedenlerinden, Kur’an’da biyosferin formasyon ve fonksiyonuna değin insan hakları ve bunların modern dünyada uygulanması meseleleriyle ilgilidir. Buna karşın Annemarie Schimmel, bu etkileyici eserinde İslam’ın bâtınî yönleri üzerinde durmaya, Kur’an’ın ifadesiyle, sonsuz çeşitlilikleriyle Tek Gerçeğe delâlet eden işaret ya da “ayet”lerin bir kısmını çözümlemeye çalışmaktadır.