Düşlerin saydam soluğunda Bir kış bahçesi kadar bahçeleşirsiniz ancak Buğulu pencereleriniz tarumar bahçelere açılır Günleriniz kırılganlığa dönüktür Örtülür kapılarınız El ayak çekilir Siz de bilirsiniz uzak günlerin yasını Yalnızlığı büyür güllerin Üşürken kışın ağzında Siz de bilirsiniz elbet Çağırmakla gelmeyeceğini ölülerin Telaşınızı toprakla örtersiniz Dünyanın sularında…