İpi kopmuş, yırtık bir uçurtmaGibi geçti ömrünSavruldun ordan orayaSonunda takılıp dalına acının paramparçaOna tutundun, yaprağı oldun kaynayıpBu yüzden işte, kendini yakan yalnızTuhaf bir alevdinHayatta sen en çok yanmayı sevdin