Platon, İslâm kaynaklarındaki adıyla Eflatun, Antik klâsik Yunan filozofu, matematikçi ve Batı dünyasındaki ilk yüksek öğretim kurumu olan Atina Akademisi’nin kurucusudur. Platon Sokrates’in öğrencisi ve Aristoteles’in hocası olmuştur. İdealist felsefe, Eflatun ile en doruk noktasına ulaşmıştır. Eflatun bir sanatçı ve özellikle edebiyatçı olarak yetiştirilmiş olmasından büyük ölçüde istifade etmiş, kurguladığı fikri ürünleri, çok ustaca, ve şiir gibi anlatmış ve çok etkili olmuştur. Araştırıcılar, Eflatun’dan sonraki bütün Batı felsefesini onun eserine düşülmüş dipnotlar olarak görürler. Platon, dış dünyanın esas gerçek olan idealar ya da formlar dünyasının kusurlu kopyaları olduğunu, gerçeğe ancak düşünce ve tahayyül yoluyla ulaşılabileceğini savunmuş, insan ruhunun ölümden sonra beden dışında kalıcı olan idealar dünyasına ulaşacağını söylemiştir. Görüşleri ortaçağda İslam filozofları tarafından korunmuş ve İslam düşünce dünyasındaki “Yeni Eflatunculuk” akımına yol açmıştır. Rönesans sonrasında Batı Avrupa’da Antik Yunancadan çevirileri yapılmıştır. Platon’un felsefesi, “bilgi”, “idealar”, “ruhun ölümsüzlüğü”, “kozmoloji” ve “devlet” ile ilgili kuramlarıdır. Sokrates ve Eflatun’a göre felsefenin amacı, insanın mutluluğudur. Erdemin temeli “bilgi”, özü “idealar kavramı”, gerekçesi “kozmoloji”, teminatı “ölümsüzlük”, hayat sığınağı “devlet” tir.