Tarih eğitimini Türkiye’de almış hemen herkes, Osmanlı Tarihi’ne dair en iyi bildiği şeyin, savaşlar ve askerî teşkilat olduğunu düşünür. Oysa sadece savaşların başlangıç ve bitiş tarihlerini, muharebeler ve komutanların adlarını, barış antlaşmalarının birkaç maddesini bilmekle, buzdağının su üstündeki kısmı bile tanımlanamaz. 18. yüzyılla birlikte Avrupa devletlerinin, askerî sektörde uygulamaya soktuğu yeniliklere Osmanlı Ordusu ve donanması ne ölçüde ayak uydurabilmişti? Denizciliğin önem kazandığı bir dönemde II. Abdülhamid, Osmanlı Donanması’nı gerçekten çürümeye mi terk etmişti? Endüstri çağında Osmanlı Devleti, silah sanayiinde ne tür hamleler yapmaya çalıştı? Sürat Topçuları, Mühendishane-i Bahr-i Hümâyun, Nizam-ı Cedid, Havacılık Komisyonu… Yenileşme hareketlerinin, alınan mağlubiyetler sonrasında öncelikle askeriyeden başlaması, sadece Osmanlı Devleti’ne mahsus bir durum muydu? Yakın zamana kadar kulaktan dolma bilgilerle tanınan, ulemânın muhafazakârlığı yüzünden Batı’daki teknolojik gelişmelere ayak uyduramadığı iddia edilen, zaferleri abartılıp hezimetleri yeterince analiz edilmeyen son dönem Osmanlı Askeriyesi’ne dair önyargıları sorgulatıp okuyucularını birçok kere şaşırtacak bir çalışma. Gültekin Yıldız’ın editörlüğünde hazırlanan bu kitap, hepsi Osmanlı Askerî Tarihi’nde uzman on araştırmacının katkılarıyla oluştu. 1792-1918 arası dönemde Osmanlı Askeriyesi’nin farklı kuvvetleri (kara, deniz, hava) ve farklı sınıfları (piyade, süvari, topçu vs.) barış ve savaş zamanı faaliyetleri, teşkilatı ve askerî sanayii ilk kez bu kolektif eserde bir arada ve görsel malzemeyle desteklenmiş olarak ele alındı.