“Ölüm yaşama iradesinin ve daha da özelde onun için temel ve elzem olan bencilliğin tabiatın akışı içinde aldığı büyük tazirdirve varoluşumuz için bir ceza olarak düşünülebilir.Ölüm maddi-hissi hazla doğumun birleşip oluşturdukları düğümün acıyla sancıyla çözülmesidir; o şiddetli yıkımdır ve hakikitabiatımızın temel hatasını dışarıdan haykırır: Büyük uyanıştır ölüm.”Ölüm hayatın neresinde? Hayat ölümün neresinde?Ölümü hayatın tam göbeğinden sürüp çıkarmanın ve başımızdan ustaca savuşturmanın en sofistike yollarını keşfetmek bizeve yaşadığımız dünyaya neye maloldu? Yaşadığımız hayatı kendi ellerimizle cehenneme çevirdiğimizi artık en ayak direyicilerbile itiraf ederlerken, bu cehennemde ölümü hayatın içinde tuttuğu yerden ve o yere bağlı olarak haiz olduğu ağırlıktanetmenin faturasını görmekte hâlâ ayak direyecek miyiz?O halde ölümü yaptığımız hesaplarda sürekli göz önünde bulundurmanın verimli yolu hangisidir? Kendi ölümümüzü büyük veönemli bir hadiseye nasıl çevirebiliriz? Bir son olarak değil, hayatın kurucu oluşturucu bir parçası olarak ölüme dair canlı birkavrayışa nasıl sahip olabiliriz?…Ölümü tekrar hayatın içine çekmenin bir yolunu mutlaka bulmalıyız. .