Dağılan köpüklerin ardından durgunlaşan suGecenin hiç yaşanmamış bir yanındaSeni sevmekle yorgun beyazSeni sevmekle çoğalmış aydınlıkSisler basmadan denizleri dönüyoruzO dağ duruşlu korkumuzla karanlıktaYanıp – sönen şehrin ışıklarına karşıSonsuz ince bir yağmur yağıyoruzDenizleri uzak kıyılarda açan çiçek