“Eskimiş bir fotoğraf karesi gibiyim. Dalgalandım, yerden yere sürüklendim, sonbahara kendini teslim etmiş bir yaprak gibi, düştükçe düştüm. Bir insan ne kadar kırılabilirse o kadar kırıldım.” Gizem Koçak bu ilk kitabında okurlara yepyeni pencereler açıyor, kah düşündürüyor, kah üzüyor bizleri ama umudu satırlarından asla eksik etmiyor.