Çığrından Çıkmış Zaman ; Eşber Yağmurdereli’nin Yüzyıllardır bu topraklarda hayatımıza, onurumuza kasteden bir akrep var. O hayatımızı, onurumuzu ve bilincimizi her gün sonsuz kere zehirliyor betimlemesinde somutlanırken; neo-liberal vahşet kareleri karşısında sormamak mümkün değil: Zamyatin’in Biz de tariflediği bir cinnetin ortasında mıyız? Kapitalist cinnetin kriziyle sarsılan dünya, sarhoş gemi sendromu yaşarken; eşitsiz birleşik gelişim dinamikleriyle beslenen küresel kriz dinamikleri tarihi hızlandırıyor! İnsan(lık)a; Carpe Diem , yani günü, anı, zamanı yakalama , yani bir kıvılcım ın ateşlediği büyük yangınları yaratma imkanını sunuyor… İmkan ile tehlikenin büyüdüğü tarihsel kesitte kaleme alınan Neo-Liberal Saldırı, Kriz ve İnsan(lık) , YDD nedir, neyi hedefler sorusunu yanıtlarken; neo-liberal saldırganlığın bilançosunu gözler önüne sermekle yetinmiyor. Barbarlığın panzehiri sosyalizmdir, vurgusuyla; tüketilemeyen, eskimeyen başkaldırı konusunda; Fazlasıyla ısındı deniz / kaynadı kaynayacak / Dipten bir deprem yaklaşıyor / Suyun üzerindeki buğuya bakarsak / Ne kadar yoksul ve çıplak / Görünürse görünsün ağaçlar / O kadar yakındır ilkbahar / Özsu yürümüştür dallara / Uğultuya bakarsak, (Attila İlhan) diye haykırıyor!