İÖ 52 yılı Nisan ayı başında,Marcus Tullius Cicero,Forum’da siyasi müttefiki ve yakın dostu Titus Annius Milo’yu,rakibi ve düşmanı P.Clodius’u öldürmekle yargılandığı mahkemede savunur.Halkın da merakla sonucunu beklediği duruşmada koşullar savunmanın aleyhinedir,dava kaybedilir ve Mio sürgüne gönderilir.Cicero’nun deyimiyle,ünlü Yunan hatipler Demosthenes ve Lysias’ın bile o günkü koşullar altında Milo’yu kurtarmaları mümkün değildir. Söylevi,yüzyıllar boyu örnek alınmış,en güzel konuşmalarından biri olarak değerlendirilmiştir. Cicero’nun yeniden düzenlediği söylevinde yer alan edebi sanatlar,konuşmayı güzelleştirmenin ötesine geçip,birer kanıtlama aracına dönüşmüşlerdir.Söylevdeki,değişmeceleri,söz ve anlam sanatlarını,yalnızca geçtikleri bölümlerdeki değil,konuşmanın bütünündeki işlevleri bakımından da inceleme çabasında olan bu çalışma,Aristoteles’ten Quintilianus’a Eskiçağda edebi sanatlar üzerine yapılan yorumları da okuyucularla buluşturmayı hedeflemiştir.