Mevlânâ’nın “meclis” denilen yedi vaazının kayda geçirilmiş şeklinden ibaret olan Mecâlis-i Seb‘a, her bölümde bir hadisin işlendiği, Kur’ân’dan âyetlerle, şiirlerle, hikâyelerle desteklendiği edebî bir eserdir. Şiirlerin kaynaklarını ağırlıklı olarak Mesnevî, Külliyât-ı Şems, Senâyî’nin Divan’ı ve Hadîka’sı, Attar’ın Divan’ı, Nizamî’nin Leylî yu Mecnun’u oluşturur. Anlatılan hikâyeler ilk beş meclistedir. Kısalı, uzunlu bu hikâyeler arasında birinci mecliste yerini bulan Bersîsa hikâyesi âdeta bir film senaryosunun özeti şeklindedir. Mevlânâ bu eserinde de yalnız bir mutasavvıf değil, aynı zamanda iyi bir şair, usta bir hikâyeci olduğunu gözler önüne serer.