Perdeleri çekiyorum üzerime Duvarlarının ardında başlıyor dünyam. Tüm eşyalar tanıdık Hırkan asılı duvarda Sigaranı söndürdüğün küllük Dudaklarına değen kadeh… Kırık bir ayna Ve aynanın içinde duran ben. Kırık parçalardan biri durmadan anılarımızı hatırlatıyor. Diğer parçaları maziye karışan yüzümüzü anımsatıyor durmadan. Aynalar yokluğum benim Kederli yüzüm… .