Herkes arar… Ayrı olduğunu, uzakta olanı… Kimi memleketini, kimi yârini, kimi düşlerini, kimi çocukluğunu, kimi evini, kimi köklerini, kimi dermanını, kimi kendini…Derde düşer, düş dertlenir. Derdi dermanı, sırrı ayanı olur sonra. “Bulanlar ancak arayanlardır” derler ya; ondan bu yol. İlk kitap Kam Ana -Kadimden Bugüne Masallar- ile başladı. Sözle örüldü. Zamanda olan ve hep yaşayan sözle. Sözün ilk sahibinden alınmış kutun ışığıyla yoklandı izler, seyre düşüldü. Kam Ana -Udagan’ın Yolu-‘na… Bulmaya… Memleketi, yâri, düşleri, çocukluğu, evi, kökleri, dermanı, kendimizi… Seyir içinde seyre, “ben” içinde bir “ben”e tutulan yolculuk gâh çıkardı gökyüzüne gâh indirdi yeryüzüne. Âlem içinde âlevme, bir içinde deryaya, ummandaki yek ahenge kapıldı yolculuk. Hepimiz ararız… Bulduklarımız, niyetlerle örülen yolların sonu… Vuslata ermek için, yola düşme zamanı…