Eski evde; açık önüme baktımKarşımda çepeçevre Prag var;Ta aşağıda bu alaca saatlarGeçiyor sessiz usul adım. Kent cam ardında gibi bulanık.Yalnız, miğferli bir dev gibi,Yükseliyor önümde küf yeşiliKule kubbesi Aziz Nikolas’ın tanık. Orda burda işte bir ışık kıprıyorUzak boğucu kent uğultusunda.Sanki, bu eski evin avuntusundaŞimdi bir ses diyor