Hayatım, kendi kontrolümde, her normal insan gibi yaşadığımı sanıyordum.Meğer tek bir saniyesi bile kontrolümde değilmiş. Yanlızca talimatlara uyduğumu, programlanmış bir robot gibi emredilenleri yaptığımı öğrendiğimde, artık çok geçti! Tüm hayatım boyunca yaşadıklarım, duygu ve dürtülerim yönlendirilmiş… Hayatımı kontrol etmenin yanı sıra, dostlarımın da hayatlaını almışlar. Benim sandığım o dostlar, aslında bana hiç verilmemiş…Onların da yalan ve kurgudan ibaret olduğunu anladığımda, ilk kez o gün gerçekten korktuğumu hissettim ve beni hayata yenik başlantandan, benden hayatımı çalandan, doğduğum gün benden aldığı hayatımı ve dostlarımı geri almaya yemin ettim. İnsanlığın geleceğini değiştirebilmek için, önce kendi geleceğimin kontrolünü ele geçirmeliyim… Ben mi? Daha doğmadan ele geçirilen yapay hayatımın bir insana ait olduğundan emin değilim! Emin olduğum tek şey : Adım ” İXİMİA” Babamın verdiğiyse “DİLAY ERÇİL”…