“İmam Ebu Ca’fer-i Taberi ve “Mir’atü’z-Zaman” mü’ellifi Mes’üdi, mahallinde beyan eylemişlerdür ki sehm ü kavs cennetden çıkmışdur ve rüy-ı zeminde evvelen hazret-i Adem-i Şafi ok atmışdur, ya’ni ki zira’at ve hirasete tohm ekdikde reme-i murgan-ı ‘arz pervaz u tayeranla indiler, hazretün ekdügi gendüm danelerini eşüp çıkarup gıda idindiler. Her çend ki def’ine sa’y eyledi memnü’ olmadılar, bi’l-ahire Adem peygamber ‘aleyhi’s-selam hazret-i Hallak-ı dad-ger cenabına murgandan şikayet eyledi. Emr-i celil ile hazret-i Cibril nüzul idüp cennetden bir kavs ve iki ok ve bir kiriş getürdi. Safiyyul’lah: “Bunlar nedür?” diyü istihbar itdükde yayı gösterüp: “Hazihi kuvvetullah.” ve kirişi sunup: “Hazihi şiddetu’llah.” buyurdı ba’de okları virüp: “Nikayetu’llah” ta’birin kıldı. Pes yay nice kurılur, ok nice atılur, nice nişanlanur hazret-i Adem’e ögretdi. Bu takdirce tir-endazlarun pirleri mela’ikeden Cibril olur, peş zümresinden Şafiyyul’lah-ı Celil idügi tahakkuk bulur.” Künhü’l – Ahbar’dan… Künhü’l-Âhbâr Gelibolulu Mustafa Âlî (ö.1008/1600)’nin dünya tarihi olarak kaleme aldığı eseridir. Dört rükn (bölüm)’den oluşur. eserin dördüncü rüknü başlangıçtan Eğri Seferi (1005-1596)’ne kadar olan Osmanlı Tarihini ihtiva eder. .
