“Sanatçılar ‘Gel gitme kadın…’ diye başlayan şarkıyı söylemeye başladılar. Gözlerim birden Atatürk’ün yüzüne takıldı. Ve Atatürk ağlıyordu…” Beni Atatürk’ün gözyaşı döktüğü anları araştırmaya sürükleyen merak, manevi kızlarından Sabiha Gökçen’in anılarında yer verdiği bu olayı okumamla başladı. Acaba Atatürk, başka hangi anlarda gözyaşı dökmüştü? Şair-yazar Şemsi Belli, Atatürk’ün kız kardeşi Makbule Atadan ile yapılan söyleşileri içeren 1959 yılında basılmış “Ağabeyim Mustafa Kemal” adlı kitabında, Atadan’a Atatürk’ün ağlayıp ağlamadığını soruyor; “Atatürk kolay kolay ağlamazdı. Ağabeyimin ağlaması çok ağırdı. En acı hadiseler bile onun gözünü yaşartmazdı. Annem öldüğü zaman ağladığını hatırlıyorum. O günden sonra Atatürk’ün ağladığını bilmiyorum. Çok hisli bir insandı ama iradesi de çok kuvvetliydi…” cevabını alıyor. Evet Makbule Atadan’ın tanıklığı ve bildikleri bunlar. Fakat bu kitapta yazılanları okuduğunuzda göreceksiniz ki, bu tanıklık, hüküm vermek için yeterli değil. Atatürk’ün farklı olaylarda, yanında bulunmuş farklı kişilerin tanıklıkları da gerekli. Hayri KÖKLÜ