Atâullah İskenderî Tasavvuf dünyasının en şöhretli simalarından birisi. Yüzlerce hikmetli sözü yanı sıra, muhtelif kişilere yazdığı bazı mektuplardan parçalar her devirde ilgi görmüştür. Sonundaki münacaatla taçlanan Hikemü’l-Atâiyye, önemli bir tasavvuf klasiği olarak kabul edilir. İbn Atâullah’ın, mürşidi Ebu’l-Abbas el-Mürsî’ye takdim ettiği eserde tasavvufî hayat ve düşüncenin en tartışmalı konuları çok dikkatli bir üslûpla özlü bir şekilde anlatılmıştır. Eserde kulluk ve dervişlik psikolojisinin son derece güçlü bir üslûpla özetlenmesi sebebiyle daha sonraki yüzyıllarda sûfîler arasında, “Namazda Kur’ân’dan başka bir kitap okumak câiz olsaydı el-Hikem okunurdu” sözü yaygınlık kazanmıştır. Eser, tasavvufî yorum ve hikmetleri yüksek edebî bir üslûp ile işlemesi sebebiyle yüzyıllardır okunmaya, şerh edilmeye ve defalarca farklı çevirilerle farklı dillerde yayınlanmaya devam eder. Osmanlı son döneminde pek çok görev üstlenmiş ve Meclis-i Meşâyih reisliği makamında oturmuş olan Saffet Yetkin’in tercümesi, benzerlerinden bir adım öndedir. Aldığı tasavvufî terbiye, kemâlat ve medrese ilimlerini birleştiren ve entelektüel bir kişilik olan Yetkin, bu eseri vefatından hemen önce, 1950 yılında bitirmiş ve yayınlamıştır. Hikemü’l-Atâiyye, bu yayınla daha kolay anlaşılması için yer yer sadeleştirilmiş ve tasavvufa ilgili okurların daha rahat kavrayabileceği bir kıvama getirilmiştir…