Halimiye Çolakoğlu’ndan Mektup Var ;”Zamanı çamurla beraber yoğuruyorum.Durulmak bilmeyen bir tempoya girdim .İnan mutluyum.Gelişlerin benim gücüm , sevincim oluyor. Sana alışmaya başladım.Bu tutku bizi ne suçlu , ne de günahkar kılmayacak.Dostluk , sevginin mana oluşumu bence. Sonra? Sonrası , o göklerden büyük.Güvençliyim , inançlıyım dersen , ben senin dediğin yerde olurum ölüme dek.Dediğin ideal insan ölmez.Zamanlar içinde dilden dile dolaşan öyküler olur.Niye inatçısın? Sen beim O’sun Öyle olmanı görmek , bilmek istediğimden değil , gerçek olduğundan.Kendime olan (sana olan) saygınlığımı yitirirsem . ölümün o zamanıdır.Sen de bitersin.Bitmeyeceğimizi söyle bana.Gözlerimin yüreğimin , ellerimin sıcaklığı hep bundandır.Uzan al ellerimi.”HAMİYE