Bana, kazanmanın aslında daimî bir kayıp ol-duğunu göstermişlerdi. Ben artık biliyordum ki barış bayrağının renginin beyaz olmasının bir anlamı vardı. En küçük kusuru dahi af-fetmeyen bu renk, benim barut kadar karar-mış kaderimi sarmalayan isli parmaklarımın arasında zaferin çanlarını değil, kıyametin sûrunu üfleyebilirdi ancak. Maya en kötü anlarını geride bıraktığını sanı-yordur fakat hava henüz o kadar da kararma-mıştır. Zihninin içindeki susmayan çağrı, ona geri çeviremeyeceği bir davet sunarken en büyük felaketine doğru koştuğunun farkında değildir. Tutku, nefret ve acı dönüm noktasına ulaştığın-da kendini hiçbir aklın kabul edemeyeceği bir gerçekle yüz yüze bulacaktır. Maya, parmaklarının arasında sandığı hayatı-nın ipleri koparken ona sunulan kanatları üze-rine mi giyecek yoksa ellerini kana bulayarak devam mı edecek?