Ben bir direnişçiyim, 1940 yılının Haziran ayında direnişe başladım ve hala da direnişçiyim, en azından öyle olduğunu düşünüyorum. Ama artık bırakın gurur duymayı, bundan utanıyorum. Her gün, direnmenin ilk bakışta göründüğü kadar kolay olmadığını fark ediyorum. Fakat izin verin de her şeyi en baştan anlatayım… …Direnişe katılan he kişi, kendisini daha iyi hissederdi. Yaptığı iş güzel gelirdi ona. Kuşkusuz ölmek de vardı, ama kendi kendine pek de fazla şansı olmadığını söylerdi. Ölüm değilse de sürgün ve hapis Kurtuluşla sona erecekti… …Ancak anlatacağım şeyler pek iç açıcı değil. Bunu yapmayı da hiç istemezdim. Fakat madem içimizden hiç kimse bunu anlatmıyor, iş bana düştü demektir. Ben burada direnişçilere sesleniyorum. Onlara tuzağa düştüklerini söylemekte hiç sakınca görmüyorum… – Jean Paulhan