Elvedasız, adımlarsız, biraz da zamansız gidişleri vardır insanın. Sevdiğinden, eşinden ama en çok da kendinden. Geriye samimiyeti yabancı sevdalardan iki dudak kenarı gülümsemeler kalır bazen, Bir de kolu bacağı kırılmış cümleler. “Sahi neydi en çok acıtan?” derken cevabını böyle sunmuştu hayat; Bir yanım yorgun yabancı, bir yanım elvedasız gidişler