O, daha güzel yarınlar içinGözlerime intihar edenbir edayla bakanVe defalarcaYüreğine vurularak öleceğim,Benim en güzel düş sevgilimdi.Hiç bilmediğin yollarda yürümektir hayat…Belki de tekamülün gereğidir;gülmek,ağlamak,Halden anlamayana yoldaş olmak,yaşamak yüreğininTa derinliklerinde sevgi ile hissettiklerineHer an patlamayahazır bir nova gibi ışık olmak.Belki ben, sen, biz…Bizken biz olamamak.Belki hasretin yüzlercekırıntısının birleşerekYıkılmaz bir dağa dönüştüğü bir andaKahve falına bakan o çingeneninOryantal gülüşünden çıkano sözleri ile o dağıYıkmaya çalıştığı dudak altı gülüşleridir hayat…Belki sen, sen değilkenBelki ben, ben değilkenBelki sende ben, bende sen kalmışken…Yarımken, yarken, birkenve şimdi tekken.Belki üşüyen bir hayaline gece yarısıSokak lambası ile dans eden yağmurlara ıslık çalarak‘Olmuyor ne yapsam olmuyor’demektir hayat…