Cumhuriyet Ütopyasında İdeal Kent: Ankara, İstanbul, Bursa, Türkiye Cumhuriyeti’nin erken döneminde mekânsal tahayyülün ve ideal toplum arayışının izini sürüyor. Ütopyaların yalnızca hayal değil, aynı zamanda toplumsal eleştirinin ve yeniden inşa arzusunun birer ifadesi olduğunu hatırlatan bu çalışma; modernleşme, Batılılaşma ve ideal kent tasarımı arasındaki karmaşık ilişkiyi üç şehir üzerinden ele alıyor. Ankara, Cumhuriyet’in simgesel başkenti olarak geçmişten kopuşu ve yeni bir ulusun inşasını temsil ederken; İstanbul, tarihsel mirasla modernleşme arasında dönüştürülmesi gereken bir metropol olarak ele alınır. Bursa ise, hem doğal hem tarihsel nitelikleriyle Cumhuriyet’in modernlik vizyonuna eşlik eden özgün bir kent modeli olarak öne çıkar. Bu kitap, ütopyacı bir mercekten bakarak Türkiye’nin kentsel modernleşme sürecini inceliyor. Erken Cumhuriyet döneminde ideal toplum için ideal mekân nasıl tanımlandı? Şehirler yalnızca yaşanacak yerler değil, aynı zamanda toplumsal düzenin görünür olduğu sahneler miydi? Cumhuriyet’in mekânsal hayalini anlamak isteyen herkes için bu çalışma, sadece bir anlatı değil, aynı zamanda bir düşünsel yolculuk sunuyor. Kent, artık yalnızca bir yer değil; bir ütopyanın gerçekleşme zemini.