İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana göze batan siyasal olayları oluşturan eylem ve kararlara, yaygınlık kazanan düşünce-sanat akımlarıyla moral ve toplumsal akımlara bakılırsa, çağdaş kültürün en belirgin özelliği, insanın yüzünün unutulmuş olması; insanın, değeri sıfır olan bir varlık olarak görülmesidir.Bunun doğal sonucu, kişilerin yüzünün silinmesi, bir “sıfırlar toplamı” sayılması; diğer zincirleme bir sonucu da, daha önce türetilmiş bir ilkenin “herşey yapılabilir” ilkesinin eylemleri belirleyen en yaygın ilke haline gelmesidir.