“Yaşamak farkına varılmayan bir şeydi.”Türk romanının unutulmaz eserlerinden Cadı Ağacı, tüm dalları kurumuş bir kadının romanı. Yarattığı karakterlerle kadın yazınında eşsiz bir yer edinen Ayla Kutlu, yayımlanan üçüncü romanında çürümeye yüz tutmuş değerleri odağına alıyor. Âdeta kendisinin yargıçlığını yapan başkişi Nilüfer’in yaşamöyküsü, toplumsal çözülmeyi bireyin iç çatışmaları üzerinden okumaya imkân tanıyor – unutmadan, unutturmadan ve aynı mahkemeyi tekrar tekrar kurarak. Amipe benziyorsun. Önüne çıkan her şeyi yutuyorsun. Parçalara bölüyorsun kendini. Yeni parçalar da önüne gelen şeyleri yutuyor. Ama sen artmıyorsun. Bin parçasın, hiçbiri bir arada değil.Boyuna dağılıyor, yayılıyor, özünden uzaklaşıyorsun. Gerçekte, özün var mı senin, bir yoğunluk oluşur mu sende, bilmiyorum. Yazık sana. Acıyorum ama, acınmaya değer yanın var mı, bundan kuşkuluyum. Sen hep böyle miydin, yoksa sonradan mı değiştin, onu da bilmiyorum. Hep böyle idiysen, nasıl saklayabildin kendini? Senin varlığın bile kuşku verici, kaypak, ele geçmez bir şey sanki.ÇOK YAKINDA!.. Bir Göçmen Kuştu O Emir Bey’in Kızları Hüsnüyusuf Güzellemesi