Hala sol yanımda sonsuz sonbahar Düşen yaprakların yarası derin Her yeni gün sanki maziye doğar Kapanmaz bir türlü yarada yerin Belirsiz zamanın avuç içinden Silkinip hayata bakamıyorum İçimde dolaşan veda sisinden Kurtulup yarına akamıyorum Umutlar akşamın gün batımından Paylaşır gönlümün her dilimini Sonra hançerini çıkarmış kından Yaralar gönlümün her iklimini