Dil-öncesi görüntülerle, izlerle, işaretler, resimler, alanlar, çerçevelerle, sesler ve kokularla düşünüp eyleyişten, bu’lar yordamıyla edebî-olan’ı yeni yeni deneyimleyişe, bilinç spektrumunun otistik evresinden edebî-olan evresine uzanan bir “yol hikâyesi”. Görüntülerin görültülerle harmanlandığı, belirme yordamlarından sadece biri, edebî-olan’ın belirişi. “ (…) derken kendini koşar bir dünyanın içinde buldu –çevreni de onunla birlikte koşuyordu, koştukça çevreni değişiyor, çevreni değiştikçe kendisi de değişiyordu: adına ulaşmak isteyen bir hayvana.”