Türk dili, tarihin en eski ve bilinmeyen zamanlarından beri kökü, “tamır”ı bir Türk boylarının ve halklarının sözünde, yazısında farklı coğrafyalarda akıp gelen bir ırmak gibi çağlayarak, süzülerek bize kadar ulaştı. Bu dilin en güzel belagat ve fesahat örneklerini yaşadığı tecrübelerle birleştirip atasözü, makal-lakap, naqıl-maqal gibi farklı adlandırmalarla zengin kültürümüzün bir parçası hâline getiren atalarımız, bunları akıl ve gönül soframızda bize ikram ettiler. İkramı reddetmek olur mu? Gelin, tarihin bilinen en eski Türk boylarından olan Kırgız kardeşlerimizin, Konok koydon cooş, may berse cey beret (Koyundan uysal konuk, yağ verilse yer) atasözündeki gibi atasözü sofrasına, ziyafete konuk olalım, Türk ve Kırgız toplumlarının aynı bağlamlarda söylenmiş iki binin üzerindeki atasözünü içinde barındıran elinizdeki eser, iki toplumun aynı ya da benzer olaylar, durumlar, duygular… karşısında neyi nasıl söylediğini karşılaştırmalı ve açıklamalı olarak sizlere sunmaktadır. Aşk, kadın, erkek, oğul, kız, akraba, dost, dostluk, düşmanlık, öfke, ilim, cehalet, korku, cesaret, saygı, adalet, zulüm, güzellik, çirkinlik, ahlak, asalet, yalan, gerçek, konuk, arsızlık, aç, tok, fakir zengin, insanlık, birlik, ayrılık, dil, söz gibi yüzlerce bağlamda iki Türk toplumu neler söylemiş, nasıl söylemiş görmek isterseniz hikmetli sözler bahçesine buyurun. Ne demiş Türk ve Kırgız atalarımız: Çağrılan yerden kalma… / Çakırgandan kalba…