“Dünya nimetlerini sevgimizle değiştirmeyiz. Kitabımızda bunlar yazmaz. Toprak döşeğimiz, taş yastığımızdır. Elimize, belimize, dilimize hükümranız. Dostluk bahçesinde dostluk çadırı açarız. Konuklarımıza ağzımızdaki lokmayı ikram ederiz. Yemeyiz, yediririz, içmeyiz içiririz, giymeyiz giydiririz.” Sadık Almakça insani değerlerin altını yaşanmışlıklarının verdiği samimiyetle bir kez daha çiziyor. Sevgiye, özgürlüğe, barışa giden yolu gösteriyor.