Geçti gönül baharımız yazımız Şu geçen günleri görmez gözümüz Nazlı yara geçmez oldu sözümüz Susup oturmaktan başka çare yok Bilmem ki o yar neyime küstü Selamı kelamı aradan kesti Battı güneşimiz karanlık bastı Yatıp uyumaktan başka çare yok Bilmem ki o yarda insaf yok m’ola Bu kara günlerim daha çok m’ola Cevr-i cefasını vermiştir kula Yanıp tutuşmaktan başka çare yok Âşık Rezili de yârinin kulu Ateşi düşürüp savurmuş külü Nefesi kesilmiş kırılmış dili Mezara girmekten başka çare yok