Bir ahit vardı Zamanın ötesinde, Yeminlerin terkisinde. Öyle ki, Bir yağmur ikindisinde Acemi telâşların arefesinde Bağbozumu sessizliğinde Alabora olmuş bir gemi, Bozkır ıssızlığında Türemiş türlü hayal tüccarları, Yeminli hüzün çığırtkanları… Fırtına sonrası Doğum sancıları, Ölüm sanrıları… Yiğit adamlar Ve anaç kadınlar Oysa yeterliydi halihazırdaki döngü Daha ne isteniyordu ki Mesele neydi yani?
