Diz çöktüğü tuvalet aynasının karşısında hüngürhüngür ağlıyordu Asya. Titreyen ellerini ağarmışsaçları arasında gezindirdi biraz. Derin bir nefesaldı. Nefes vermek ise hiç bu kadar zor olmamıştısanki. Kapandığı paspas, gözyaşlarıyla ıslandı.İçinde hala kanayan bir yara, kocaman bir hasret veacı içinde geçmiş koskoca bir ömür, gözyaşlarıylaakıp gidiyordu avuçlarından. “Asla affetme onu,”diyordu kendi kendine. Ve asla da affetmeyecekti,bunu biliyordu.