… “Kalın yerinizde! Üstüme varmayın!” Gelenler durdu. Yusuf’un bir kibrit çaktığını gördüler. Önündeki ilk balyaya tuttu kibriti. Bir kibrit daha, onun yanındaki balyaya. Kuru tü*tünler önce bir duman salmıştı. Sonra bir alev topu yükselivermişti alanın ortasında… Arabasına bindiğini gördüler Yusuf’un. Bir elinde dizginler, ayakta dimdikti. Kamçıyı tuttuğu öbür elini kaldırıp uzaklaştı. Tekel’e doğru: “Dumanını alırsınız dedim, alın, sizin olsun!” .