“Dışarıda koskoca bir dünya vardı, yürüdüm, kendimi aradım içinde. Yoktum.” Ruhumu Öpmeyi Unuttun, odak noktası olan ölümden yola çıkarak, zamana, hayata, ölüm sonrasında geride kalanların yaşadığı travmaya dair İnci Aral’ın incelikli kalemiyle ruha dokunan on öyküyü barındırıyor.Aral, ölümü bir son olarak değil, bir geçiş anı olarak kurgularken, öykülerini fantastik öğelerle zenginleştiriyor. Ölümün karşısında hayatta direnmeyi, bireysel olarak ölümle baş etmenin iyileştirici etkisine yöneliyor. Eğer biri bir zaman, süresi önemli olmayan bir zaman evrenin bir yerinde yaşamış ve bir işaret, bir sıcaklık, gülüş bırakmışsa geriye bu hiç yok olmuyor, sonsuza dek yaşıyor. Zamanın bilinmez bir girintisinde saklı duruyor anıları ve bizim bir gün kendiliğinden ya da bilerek onlara dokunmamızı bekliyor. Bu gerçeği geçersiz kılacak şey ancak sevgisizlik ve unutkanlık olabilir.