Paris’in karanlık ve tehlikeli sokaklarında her tür karakterle karşılaşmak mümkündür: Bülbül sesli ak pak bir genç kız, Ustura’sı öteden korku salan bir haydut, tek gözü bile velfecri okuyan bir Baykuş, pejmürde kılıklı olmasına rağmen beyzade havası taşıyan bir Koruyucu ve onlardan diğerlerine açılan yollar, kapılar, bağlar… Çok uzak olsalar da birbirlerine bir o kadar yakın karakterler Paris’te gizemli ağlar örüyor, seviyor seviliyor, aldatıyor aldatılıyor, ölüyor, yaşıyor ya da en azından yaşamaya çalışıyor… Eugène Sue, Paris’in Gizemleri’nde iç içe geçirdiği birbirinden renkli karakterlerle dönemin sosyo-kültürel yapısını tüm çıplaklığıyla gözler önüne seriyor, sınıf çatışmasını tüm acımasızlığıyla işliyor. Çözülmesi gereken gizemler üzerinden okuru Fransa’nın dört bir yanından dünyaya açılan bir yolculuğa çıkarıyor. “[Sue] edebi bir kahraman olmaya devam ediyor.” –The Times Literary Supplement “Paris’in Gizemleri, Sefiller’i etkilemekle kalmadı, gotik romanların –büyük şehirlerin karanlık tarafına hasredilmiş– bir alt türünün doğmasına da vesile oldu.” –The Washington Post “19. yüzyılda yazılmış […] devasa bir Paris romanının 21. yüzyıl insanının ilgisini çekeceği düşünülemezdi – gelgelelim Eugène Sue’nun kitabı tam olarak bunu yapıyor.” –The Philadelphia Inquirer