Günün sonunda ikisi de gecenin dumanlı, yavaş, kara bir ürperti gibi çökmesiyle yapayalnız kalmışlardı. Denize bakan evlerinin penceresinden gökyüzünün çok uzakta, sonsuzluğu çağrıştıran maviliğinde inceliğin kapılarından girecekler, güzelliğin ve sevginin boyalarla ve harflerle yolculuğuna çıkacaklardı. Eser içinde bu sağlıksız konukluğu, o geceden kalanı büyütecekti.