Bu eser, René Guénon’un metafizik düşüncesinin en derin ve titiz örneklerinden biri olarak, hem İslâm tasavvufunun bâtınî yönünü hem de Uzak Doğu’nun geleneksel hikmetini incelemektedir. “Zâhir” ile “bâtın”, “şeriat” ile “hakikat”, “tefekkür” ile “fenâ” gibi merkezî kavramlar etrafında örülen metinler; tasavvufun yalnızca ahlâkî bir yol değil, aynı zamanda saf bir metafizik doktrin ve inisiyatik bir yapı taşıdığını ortaya koymaktadır. Guénon, İslâm’ın özündeki ezoterik ögeleri kendi terminolojisiyle açıklarken, sahte mistisizmlerle karıştırılan bâtın yolun gerçek mahiyetine de dikkat çekmektedir. Kitabın ikinci kısmında, Taoculuk ve Konfüçyanizm arasındaki farklar, merkez ve çevre kavramları, sembolizmin ontolojik temelleri gibi konular üzerinden Doğu metafiziğiyle kurulan derinlemesine bir karşılaştırma yer almaktadır. Guénon; harf ve sayı ilmi, kozmolojik düzen, ruhun tecellî mahiyetleri, yıldızlar ve gezegenlerle ilişkilendirilen peygamberler gibi temaları eşsiz sentez kabiliyetiyle ele alırken tasavvuf ile Taoculuğun, aynı evrensel hakikate açılan fakat birbirinden bağımsız yollar olduğunu göstermektedir. Bu kitap, metafiziğin hem teorik temelini hem de sembolik ifadesini arayanlar için vazgeçilmez bir rehberdir…