Grafik tasarımcı, ressam, yayıncı, çevirmen kimlikleriyle uzun yıllar sanat dünyamızın merkezinde duran Sait Maden, her şeyden önce bir şairdi. Yaptığı her işte şairliği yer buluyordu kendine. Haydar Ergülen’in “Bir şiir dervişi” diyerek tanımladığı Maden’in bütün şiirleri ilk kez bir araya geliyor. Korkuların ne güzel yüzleri vardı, ufacık elleri, ufacık ayakları. Kuş gibi yan yan bakarlardı yüzümüze. Ne hoş parlardı gözleri karanlıkta derinden, aramızda ne ürkektiler! Ne iyiydiler aramızda usul sesleriyle, utangaç bakışlarıyla, alında bir deniz yeli, ağızda hafif bir şeker tadı benzeri. Her çabamızda yardıma hazırdı elleri biz nicedir ovar, parlatırken büyük geceyi. Birgün ne görsek iyi? Yer gök dört duvar. Ne yeni korkular var ne eski korkular. Yönden yöne mekik dokuyan deli bir rüzgâr çarpıyordu çepçevre kapılara pencerelere. Bizi süzüyordu bir köpek yolun sonundan.