SENSİZLİĞİN ERTESİ Sensizliğin ertesine uyandım bu sabah Berbat bir şeymiş yeni anladım Avutulmaya çalışan çocuklar gibiyim Bir şekerim eksik elimde Gözyaşlarımsa kolyem misali boynumda İnci gibi dizilmişler iç içe Hangi lafım dokundu ki kalbine bu kadar Çekip gittin sessizce Çığlıkların kalmadı mı hiç içinde Söylemek o kadar zor mu geldi yüzüme Oysaki bir tek ben bilirdim seni Tüm gizlerini… Ayrılığın çok ağır Vurdu şakaklarıma sancısı Özleminse ayrı bir bela Kopsun kıyamet diyorum bazen Belki orda kavuşurum sana Ortasındayım sanki en hırçın denizlerin Alıp götürecekler senden diye Çok korkuyorum… Küçük bir yelkenli misali Battım batıyorum en diplere Tam kıyısındayım hayatın Tutunsam olmuyor Tutunmasam çok zor Düşüyorum… Koyverdim artık her şeyi Meçhule sensizliğe gidiyorum…