“Son Akşam Yemeği”ni bir sondan ziyade başlangıç olarak görmek gerekir. Leonardo da Vinci’nin en önemli çalışmalarından biri olan bu eser, sadece bir andan ibaret olmayıp, zamanın ve anlamın ötesine geçişin de sembolüdür. Joseph Polzer, eserin restorasyon süreci sonrasında, bu çalışmayı her yönüyle mercek altına alırken, izleyicinin aşina olduğu bu imgede saklı gizemleri keşfetme fırsatı sunar. Perspektif, ifade ve boşluklarla hayat bulan bu çalışma, karmaşık doğasıyla okurları ve izleyicisini derinden etkilemeyi sürdürür. Polzer’in çalışması, klasik ikonografiye yeni bir bakış açısı getirerek anlamın sürekli değişen doğasına dikkat çeker.