Hüseyin Köse’nin beş yıl aradan sonra bir araya getirdiği Sonuna Yetiştiğim Şarkılar’ı yaşadığımız zamanların bilincinde biriken “bastırılmış sesler”in bazen açık açık bazen gizliden çağıldayan kaynaklarından sesleniyor. Gecikilmiş sevinçlerin yarattığı düş kırıklıkları, yarım kalmışlıkların kanayan anıları, eksilen şeylerin bilinçte olağan sınırlarından taşarak “yokluğun izi”ni kalıcı kıldığı gerçek yaşam ağrıları… Kendini her koşulda umudu ve barışı diri tutmaya adamış olanlarla iyiyi ve güzeli anında boğmaya yeminli olanlar arasındaki amansız kavga hâlâ sürerken içimizdeki ve ötelerimizdeki uzak-yakın gurbetlere yeniden bakmaya çağırıyor Şarkılar bizi. Kayıtsızlığın buzul çağında egemen sistemlerin örgütlü ve saldırgan kötülüğüne karşı, dürüst ve masum bir azınlığa ait olmanın haklı onurunu ve kendisi olarak sürüp gidememenin yol açtığı huzursuzluğu paylaşanların, tanımlanamayan yalnızlıklar ve acı veren suskunluklarla çevrelenen güneşli öykülerinden geniş bir evren, özgün bir sıcak lehçe: Kendi hayatlarının şarkılarını mırıldanmayı sürdürenler için…